Zergatik?

Gorputza poesiaz betirik dugunean! ...
"Zergatik iluntzen gara egun eguzkitsuetan?
Zergatik usteltzen gara, gure bihotzak taupadaka
jarraitzen duenean..
Zergatik ezkutatzen gara lotsarik ez
dugunean.

Zergatik beti ibiltzen gara
zergatiaren
zergatiaren
bila..."

Berriro galdetzen dizut.
Zegatik isiltzen gara...
gorputza poesiaz betirik dugunean!
-eta hitz egiten dugu, egoerak, poesiarik ere, merezi ez duenean...-
Alderantziz gabiltza...
Gauez bizi naizelako izango da akaso...dena alderantziz egiten dudala...
edo gauez esna mantentzen nauten lan hauen erruz bestela.

Baina bada zerbait. Galdezka jarraituko dut, zergatik,
ez.