Lagun batzuk (orain bertan nazka ematen didaten lagun batzuk)
Mexikora doaz 5 bat hilabete ingururako. Eta jakin, 5 hilabete horien ostean itzuliko diren edo ez.
Nazka ematen didatela aipatu dizut. Eta hala da.
Enbidia baino ez! esango lirake batek, baina nik, nik nazka sentitzen dut.
Guatemalarutz joateko konbenzitu nahian pasa ditut egun hauek. Behin bertan egonda,
paradisua ezagutu gabe ezin direla itzuli esan eta esan nabil...
Eta hau esaten diedan bitartean, aspaldiko partez, hilabete eta erdi hura daukat gogoan inoiz baino gehiago. Han ezagututako lagunak, lekuak, pertsonak, (eta pertsona deitzea merezi ez duten horiek), giroa, paisaia, etxeak, frijolak, cilantroa (hau bai, nazkagarria benetan...), eskola, etxea, familia, beherakoa (ez pentsa, hau ez dut gehiegi faltan botatzen), bertako jatekoa, El Remateko igerilekua, eta euria egiten zueneko kaleetako potzuak, eta merkatu bat, eta beste bat, eta beste bat, eta beste bat.... etortzen zaizkit burura.
Eta Guatemalak berak dituen kolore guzti horiez margotzen zait barrena.
Eta besterik ez bada ere, han ez banago ere, hauek egongo direnaren esperantzan, koloretan bizi naiz.
Bertan ezagututako koloreekin, nire mundua margotzen jarraituko dut, berriz, hara itzuli artean.
No hay comentarios:
Publicar un comentario