Gogoratzen dut nola eman didazun jaten.
Nola hartu nauzun besoetan.
Nola maitatu nauzun.
Gogoratzen dut nola haserretzen zinen
nahikoa jaten ez nuenean.
Nola haserretu zinen zure besoetatik
alde egin nuenean.
Nola elkarrekin haserretuta
erakusten genion elkarri,
elkar maite genuela.
Zure mundua erakutsi zenidan.
Nire mundua sortu nuen.
Zuri itxuraz, ez zitzaizun nirea gustatzen.
Zurea ez zelako akaso.
Eta esan egiten zenidan;
behin eta berriz,
entzun nahi ez nuena.
Eta nik erantzun egiten nizun;
behin eta berriz,
sekula entzun ez zenuena.
Eta horrela,
nola elkarrekin haserretuta
erakusten genion elkarri,
elkar maite genuela.
Orain ere hori nahi nuen.
Zu bisitan joan nintzen .
Ikusi zintudan, nahi ez
nuen moduan.
Haserretzen, haserretzen ahalegintzen
nintzen.
Baina ez zenuen erantzuten.
Zurekin haserretu nahi nuen
orain arte bezela
baina ez zen horrela.
Ez zinen nirekin haserretu;
ezin nuen ulertu.
Nola esango dizut maite zaitudala
garrasika ez bada.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario