Udazkeneko berbak

Begiratzen dut Bilbon

dauden zuhaitz gutxi horien ingurura.

Baina ez didate ezer esaten,

ez dute berba egin nahi.

edo nik ez diet entzuten bestela.

Kotxe zarata gehiegi akaso...

Baina entzun dut badela

Euskal Herrian nonbait,

zuhaitzei berba egiten uzten dien leku bat.

Eta niri,

niri zuhaitzek diotena entzuten

ere lagako didan ingurua omen.

Poliki poliki hasten ei dira berbetan.

Uda osoan jakituria handitu ostean,

jaso ostean nahi izan duten dena,

orduan hasten dira zuhaitzak berbetan.

Eta orduan izaten da polita.

Bertara joan, eta esan nahi duten denari, belarriak zabalduta, lurrean etzanda

geratu nahi dut.

Banan bana, berba bat, eta beste bat botatzen didaten bitartean,

denak jasotzera joango naiz.

Basoko lagun hauen berba bereziek, oso-osorik jazten nauten artean,

goitik behera tapatu arte.

Eta gero, etxera itzuliko naiz, berba horiek guztiak, liburu artean sartuta.

Orain ulertzen dut aitak txikia nintzela,

zergatik sartzen zituen udazkenean jauzitako hostoak liburu artean.

Basoko hitzek ere, liburuak behar baitituzte

mantenduko badira.

Beraz, egon hor Iratiko lagunak,

aurten ez bada ere, joango naiz eta hurrengo urtean,

zuen esanak entzutera.