Bakoitzak bere baldosak ditu

Uste dut Bilbon jendeak
norbait duela atzetik.
Norbait, zerbait
euren bila dabilela uste dute.
Gainera beldur direla dirudi.

Ze doaz korrika alde batetik bestera,
eta ez dira inon lasai geratzen.
Erlojuari begiratzeko hartzen duten tarte
horretan ere, hankek aurrera jarraitzen dute.
Gainera arraroa da.
Hauek guztiek gaitasun bat daukate.
Egin ahal dute hori, ingurukoak ohartu gabe.
Esan nahi dut, ez dutela elkar jotzen.

Eske ni hasten naiz pentsatzen,
eta orain ni horrela hasiko banintz,
eurek bezala, azkar, batera eta bestera
,traba egingo nieke.
Esan nahi dut, ez nuela jakingo
nahasmen horretan nire bidea topatzen.

Eurek badakite. Badirudi baldosa bakoitzak
daukala izen bat; ze
badakite non zapaldu,
nondik jo.

Eta horregatik, trabarik ez egitearren,
erabaki dut hemen esertzea.
Egongo naiz eserita hemen
hauetako bakoitza lasaitu artean.
Esan nahi dut euren etxera joan artean.
Ze, etxean ere ez dira horrela ibiliko ezta?
ze pena bestela.
Eta hori orduan.
Ni lasai geratuko naiz, kaleak ere lasaitu artean.

Eta gainera pentsatu dut,
hemendik jaikitzen naizenean,
eta ibiltzen hasi,
nahita, zapalduko ditudala
nire izena ez duten baldosak.

Baina horrela, lasai.
Inori trabarik egin gabe.