Bagara hamaika

Bat, edo bi, hiru, lau, bost;
hogei, hamabost, berrogeita hamahiru...
Bagara hamaika zenbakiak matematikarako baino
filosofiarako erabiltzen ditugunak. Sarri gainera,
matematika aspaldi alde batera utzi genuenak izan ohi gara.
Arraroa, zorakeria iruditzen zaie askori,
norbaitek, nonbait zenbaki bat ikusi eta irribarre egiten duen une hori.
Ero bati legez begiratzen diote ostera.
Eta zer diharduen galdetu gero.
Orduan azaltzeko ordua iristen zaio, oraindik irribarrea
aurpegitik joan ez zaionean; hasten da azaldu nahian nola
duen halako fijazio berezi bat ikusi berri duen zenbaki horrekin.
Erakutsi nahian gainontzekoei, behin eta berriz azaltzen zaiola
leku batean edo bestean, kale kantoi batean, edo liburu batean,
edo ezagutu berri duen pertsona berezi baten autoko matrikulan,
edo berarentzat garrantzitsua den zerbait gertatu zaion eguneko datan...

Eta orduan are aurpegi arraroagoak jartzen dituzte ingurukoek.

Baina kontua da, nahiz beste guztiek arraro begiratu,
guk jarraitzen dugula irribarre egiten zenbaki horren agerraldi bakoitzean,
eta poliki poliki, denbora aurrera doan heinean,
joaten garela ezagutzen, antzerako zerbait gertatzen zaion jendea.

Zenbaki batek, aurpegia alaitzen dion jendea.
Eta holakoetan ere irribarre egiten dugu.