Itxi begiak, zabaldu, eta beste egun bat da

Gabaz esan dit lagunak... "nola pasatzen den denbora"
ez zaio arrazoirik falta.

Oraindik uste dut, atzo joan zinetela zuek Mexikora.
Oraindik uste dut, gaur eguerdian utzi nauzula zuk.
Iruditzen zait, erenegun bukatu zela gure artekoa.
Sentitzen dut, gaur, orain, egongo bazina bezala zu, niri begira, beste ohe hartatik, denbora luzez.
Badirudi, orain aste bete etorri ginela Bilbora bizitzera, zu, beste zu, eta zu... zu beranduago iritsi zinen... eta laster bazoaz, eta orain ohartu naiz, noiz etorri zinen...
Ematen du minutu eskas batzuk pasa direla zuek ezkondu zinetenetik, eta jada zu jaiota zaude, hazi zara.
Eta uste nuen, orain gutxi, idatzi nituela, azken hitzak, hemen, zuri, zuretzat...
Baina ez. Ohartu naiz, denbora pasa dela.
Eta hemengo falta izan diren hitzek esaten ez badute ere, aldatu direla gauzak.
Alde batera... eta bestera.

Ea hurrengo egunetan, oharkabean baino, ondo esna arrapatzen nauten hauek denek, eta geratzen diren hemen, hitz batzuk, zuretzat, eta zuretzat, eta beste zuretzat ere. Eta zuri... zurekin...